...الهه ی شرقی...

کاش می دیدم چیست

آنچه از چشم تو تا عمق وجودم جاری است

آه ،وقتی که تو لبخند نگاهت را

می تابانی

وقتی که تو چشمانت

آن جام لبالب از جاندارو را

سوی این تشنه جان سوخته می گردانی

موج موسیقی عشق

از دلم می گذرد

روح گلرنگ شراب

در تنم می گردد

دست ویرانگر شوق

پرپرم می کند ای غنچه رنگین پر پر

من در آن لحظه که چشم تو به من می نگرد

برگ خشکیده ایمان را

در پنجه باد

رقص شیطانی خواهش را

در آتش سبز

نور پنهانی بخشش را

در چشمه مهر

اهتزاز ابدیت را می بینم

بیش از این سوی نگاهت نتوانم نگریست

اهتزاز ابدیت را یارای تماشایم نیست

کاش می گفتی چیست

چقدر همه چي زود تغيير کرد......

  چقدر همه چيز اون روي خوبي ها و بدي هايش را بهم نشون داد.......

چقدر حرف توي گلوم مونده که گفتنش غير ممکن شده.....

حتي توي نوشته هامم نميتونم بيارمشون......

انگار چيزي را گم کردم....

دلم خاليه خاليه....

گاهي نفسم ميگيره.....

گاهي احساس ميکنم داخل بدنم خالي از همه چيز شده.....

خالي از قلب ، خالي از احساس ، خالي از هر چيزي که قبلا وجود داشت......!

روحم سرگردان به دنبال آغوشي ميگردد....

دنبال آغوشي که من بهش تعلق داشتم اما حالا گمش کردم.....

آغوشي که ميدونم هميشه در کنارمه....

ميدونم اگه هرکس بودنشو ازم دريغ کنه اون مال منه.......

آغوشي که تمام وجودمو در بر ميگيره....

دلم تنهايي با خدا را ميخواهد...

تنهايي که بشينم سر سجاده اي که رو به روي خودش پهن ميشه و ساعت ها برايش حرف بزنم.....

ساعت ها از درد ها و شادي هايم بگم.....

دلم براي آغوشت تنگ شده خداي من!

آغوشي که سراسر وجودم را پر از نشاط ميکنه.....

خدايا دلم براي حرف زدن و نوشتن براي تو تنگ شده.....

دلم تنگ شده براي اينکه دفتر قلبم و باز کنم و برايت چند خط بنويسم و چند قطره اشک بريزم....!

خدايا يادته ؟!؟

وقتي که غم داشتم تو اغوشت جا ميگرفتم و تنها چند حرف کوچيک برايت ميزدم اما تو تمام درد هايم را ميفهميدي و بعد از چند دقيقه انقدر مرا محو خودت ميکردي که احساس ميکردم تمام نشاط و شادي را به وجودم هديه دادي....!

آري به راستي که وجودت بهترين هديه ي روحم است....

اما چقدر الان دور شدم....!

خــــــــــــــــــــــدا جونم!

ببين دارم صدات ميکنم.....

ميدونم صدا کردنم از ته دل نيست ....

ميدونم من اون شقايق عاشق که وجودت را درست کنار خودم حس ميکردم نيستم.......

اما دارم صدايت ميکنم.....

صدايت ميکنم تا باز عاشقت شوم....

صدايت ميکنم تا باز مرا به اوج لذت آغوشت برساني!

بگذار بار ديگر لذت بودنت را حس کنم.....

خداجونم خيلي به وجودت نياز داااااارم!

دلم براي آرامش اغوشت تنگ شده....!

من ميدانم چه لذتي دارد در اغوشت بودن!

                 نمیخواهم بدانم کوزه گر از خاک اندامم چه خواهد ساخت 

ولی بسیار مشتاقم 

                که از خاک گلویم سوتکی سازد، 

                       گلویم سوتکی باشد،بدست کودکی گستاخ و بازیگوش 

                                      و او یکریز و پی در پی  

                 دم گرم و چموش خویش را بر گلویم سخت بفشارد 

                                        و خواب خفتگان خفته را آشفته تر سازد، 

                بدین سان بشکند در من، 

                                       سکوت مرگبارم را......... 

                                                  «دکتر علی شریعتی»  

یک آیه در انجیل هست که من خیلی دوستش دارم و فکر میکنم اگر همه ی انجیل تحریف شده باشد این آیه اصیل است , زیرا بوی سخن یک پیغمبر را میدهد و تصور نمیکنم کسانی که به تحریف یک کتاب آسمانی می پردازند این قدر شعور و ذوق داشته باشند که چنین جمله زیبائی بسازند . میگوید :

"" ای انسانها از راههائی مروید که روندگان آنها بسیارند از بروید که روندگان آن کم اند ""

تو می روی...

تمام ایستگاه می رود...!!

و من چقد ساده ام...

که سال های سال!!

در انتظار تو کنار این قطار رفته ایستاده ام

و همچنان  به نرده های ایستگاه رفته تکیه داده ام....!!

تموم زندگیم رو به پاش ریختم برای داشتنش همه کار کردم به هر آب و آتیشی زدم از همه چیزم گذشتم برای اینکه داشته باشمش پل های پشت سرم رو خراب کردم باخودم می گفتم اونم داره از همه چیزش می گذره اونم به خاطر من خیلی سختی دیده به خاطر من از همه چیزش گذشته و با همین فکر ها تموم مشکلاتم رو راحت حل می کردم و با همه چیز کنار می اومدم حالا که سالها از اون موضوع می گذره دارم فکر می کنم واقعا اون از چیش برای من گذشت نه به خاطر من پل ها شو خراب کرد نه خودشو به آب و آتیش زد هر کاری کرد به خاطر خودش بود نه من ، فقط این وسط من همه چیزم رو از دست دادم عمرم رو ، جوونیمو ، موقعیت های مناسبمو ولی یه تجربه خیلی خوبی که بدست آوردم این بود که به هر کسی دل نبندم و به هیچ کس اعتماد نکنم و ...

شیشه بغض من آرام شکست

و تو آن سوی افق خندیدی

خنده ات ؛در هر آرزوی مرا بست و شکست

وصدایت

مثل پتکی بر سرم کوفت که:

هی دیر شده باید رفت

و تو انگار نمی دانی

که دلم دور از تو

به صدای پای باد هم می شکند...

كنم هر شب دعايي كز دلم بيرون رود يادش

ولي آهسته مي گويم الهي بي اثر باشد

دیروز شیطان را دیدم. در حوالی میدان بساطش را پهن کرده بود؛ فریب می‌فروخت. مردم دورش جمع شده‌ بودند،‌ هیاهو می‌کردند و هول می‌زدند و بیشتر می‌خواستند. توی بساطش همه چیز بود: غرور، حرص،‌دروغ و خیانت،‌ جاه‌طلبی و ... هر کس چیزی می‌خرید و در ازایش چیزی می‌داد. بعضی‌ها تکه‌ای از قلبشان را می‌دادند و بعضی‌ پاره‌ای از روحشان را. بعضی‌ها ایمانشان را می‌دادند و بعضی آزادگیشان را. شیطان می‌خندید و دهانش بوی گند جهنم می‌داد. حالم را به هم می‌زد. دلم می‌خواست همه نفرتم را توی صورتش تف کنم.
انگار ذهنم را خواند. موذیانه خندید و گفت: من کاری با کسی ندارم،‌فقط گوشه‌ای بساطم را پهن کرده‌ام و آرام نجوا می‌کنم. نه قیل و قال می‌کنم و نه کسی را مجبور می‌کنم چیزی از من بخرد. می‌بینی! آدم‌ها خودشان دور من جمع شده‌اند. جوابش را ندادم. آن وقت سرش را نزدیک‌تر آورد و گفت‌: البته تو با اینها فرق می‌کنی.تو زیرکی و مومن. زیرکی و ایمان، آدم را نجات می‌دهد. اینها ساده‌اند و گرسنه. به جای هر چیزی فریب می‌خورند. از شیطان بدم می‌آمد. حرف‌هایش اما شیرین بود. گذاشتم که حرف بزند و او هی گفت و گفت و گفت. ساعت‌ها کنار بساطش نشستم تا این که چشمم به جعبه‌ای عبادت افتاد که لا به لای چیز‌های دیگر بود. دور از چشم شیطان آن را برداشتم و توی جیبم گذاشتم.
با خودم گفتم: بگذار یک بار هم شده کسی، چیزی از شیطان بدزدد. بگذار یک بار هم او فریب بخورد. به خانه آمدم و در کوچک جعبه عبادت را باز کردم. توی آن اما جز غرور چیزی نبود. جعبه عبادت از دستم افتاد و غرور توی اتاق ریخت. فریب خورده بودم، فریب. دستم را روی قلبم گذاشتم،‌نبود! فهمیدم که آن را کنار بساط شیطان جا گذاشته‌ام. تمام راه را دویدم. تمام راه لعنتش کردم. تمام راه خدا خدا کردم. می‌خواستم یقه نامردش را بگیرم. عبادت دروغی‌اش را توی سرش بکوبم و قلبم را پس بگیرم. به میدان رسیدم، شیطان اما نبود. آن وقت نشستم و های های گریه کردم. اشک‌هایم که تمام شد،‌بلند شدم. بلند شدم تا بی‌دلی‌ام را با خود ببرم که صدایی شنیدم، صدای قلبم را. و همان‌جا بی‌اختیار به سجده افتادم و زمین را بوسیدم. به شکرانه قلبی که پیدا شده بود

زندگي يعني بازي. سه ، دو ، يک … سوت داور............ بازي شروع شد!!! دويدي ، دست و پا زدي ، غرق شدي ، دل شکستي ، عاشق شدي ، بي رحم شدي ، مهربان شدي… بچه بودي ، بزرگ شدي ، پير شدي سوت داورــــــ0?ــــــــــ بازي تمام شد... زندگي را باختي

اشکاتو پاک کن همسفر گاهي بايد بازي رو باخت اما اينو يادت باشه باز مي شه زندگي رو ساخت

 عجب؟؟؟؟

آخر ساعت درس يك دانشجوي دوره دكتراي نروژي ، سوالي مطرح كرد: استاد،شما كه از جهان سوم مي آييد،جهان سوم كجاست ؟؟ فقط چند دقيقه به آخر كلاس مانده بود.من در جواب مطلبي را في البداهه گفتم كه روز به روز بيشتر به آن اعتقاد پيدا مي كنم. به آن دانشجو گفتم: جهان سوم جايي است كه هر كس بخواهد مملكتش را آباد كند،خانه اش خراب مي شود و هر كس كه بخواهد خانه اش آباد باشد بايد در تخريب مملكتش بكوشد. پروفسور محمود حسابي

برابری تا چه حد اخه...؟؟؟؟؟!!!

همه آدم‌ها با هم برابرند ، اما پول‌دارها محترمترند . همه آدم‌ها با هم برابرند ، اما دخترها پرطرف‌دارترند . همه آدم‌ها با هم برابرند ، اما بچه‌ها واجب‌ترند . همه آدم‌ها با هم برابرند ، اما خانم‌ها مقدم‌ترند . همه آدم‌ها با هم برابرند ، اما سياه‌ها بدبخت‌ترند و سفيدها برترند... البته تبعيضي در كارنيست . در كل همه آدم‌ها با هم برابرند ، اما بعضي‌ها برابرترند.

زندگی با همۀ پیچ وخم هاش،با همۀ مشکلات و همۀ خوشی هاش و تمام گرفتاری هاش یه چیزی داره و اون اینه که ما آدما بازیگراش هستیم وتوی این شطرنج زندگی قرار داریم .

که چی؟

تا تجربه کنیم و از تجربه های دیگران استفاده کنیم.برای  اینکه خودمونو بسازیم،برای اینکه به ذات حقیقیمون که همون ذات الهی ست دست پیدا کنیم،که فولاد آب دیده بشیم.که وقتی به گذشتمون نگاه می کنیم پل هایی ببینیم که سرسبزنو استوارُ سالم.

اون وقتِ که می تونیم به خودمون ببالیم که راه درستُ رفتیم،اون وقت  که می تونیم بگیم انسانیم.

حالا با توام،توییی که تا اینجای زندگی رو اومدی،تویی که تا اینجای زندگی رو طی کردی،چندتا پل سالمُ استوار پشت سرت داری؟چندتا پلُ نابود کردی؟

ببینم تو هم مثل منی؟

تو هم مثل من چندتا پل خراب داری!آره؟

اگه همۀ پل های زندگیت سالم و استوارن،

پس خوش به حالت .خوش به  حالت.

می دونی گاهی اوقات آدما با یه اشتباه تو زندگیشون حتی اگه اگه دوران گذشتشون پاک وعاری از هر گونه اشتباهی باشه پل های زندگیشون سالم باشه یه دفعه بااون  اشتباه تمام اون پل ها رو نابود میکنن.

اون وقت که تباه می شن.

دلم میخواست یه قاضی عادل بودم برای وجدان خودم.

دلم می خواست  اون قدر عادل بودم که می تونستم  راجع به زندگیم به عدل قضاوت کنم.

اون وقت می تونستم بفهمم کجای راهم.

اون وقت می تونستم بفهمم درجه انسانیتم چقدره!

اون وقت می تونستم بفهمم آیا هنوز هم می شه بهم گفت انسان.

خدای من،من کجام؟!کجای این دنیای فانی؟!

چقدر از تو دورم؟!

چقدر راه مونده تا به تو برسم؟!

آیا هرگز می رسم؟!

آیا راهی که میرم درسته؟!

خدایا می تونم پیدات کنم؟!

هر وقت که بخوام می تونم باهات حرف بزنم؟!

اون وقت تو منو راهنمایی می کنی؟!

اون وقت تو دستمو می گیری؟!

خدایا،خداجونم،کمکم کن.دستمو بگیر.دستمو بگیر.

شقایق

چنانچه با خودش می گفت بسی کوه و بیابان را

نفس می کشم تا به جای مرده خاکم نکنند!

اینگونه است حال من دیگر چیزی نپرس...

"درد دل"

اگه يكي رو ديدي وقتي داري رد ميشي بر مي گرده ونگات مي كنه بدون براش مهمي!

اگه یکی رو دیدی كه وقتي داری می ری بر مي گرده و با عجله مياد به سمتت بدون براش عزیزی!

اگه یکی رو دیدی وقتي داري مي خندي بر مي گرده و نگات مي كنه بدون واسش قشنگی!

اگه یکی رو دیدی که وقتی داری گریه می کنی میاد باهات اشک میریزه بدون دوستت داره!